Biały kieł

Biały kieł był w jednej czwartej psem i trzech czwartych wilkiem. Początkowo wychowywany był przez matkę w puszczy, jednak później przypadkiem trafił wraz z matką do Indian. Szary Bóbr rozpoznał w wilczycy psa o imieniu Kiche, która należała do jego zmarłego brata i uciekła w czasie głodu do sfory wilków. W wiosce szczeniak był prześladowany przez inne psy i stał się samotnikiem. Szybko został oddzielony od matki, a jego pan traktował go bez uczuć, ale sprawiedliwie i Biały Kieł się do niego przywiązał. Dwukrotnie uciekł z obozu, ale wracał. Szybko stał się silniejszy od innych psów i nauczył się z nimi walczyć. Pracował jako pies pociągowy dla Szarego Bobra i jego syna.

Jego agresja i umiejętność walki zauważył Piękniś w forcie Jukon, który po wielu próbach odkupił wilczura od Indianina. Wobec złego traktowania, bicia i głodzenia całkowicie zdziczał. Wykorzystywany był do nielegalnych walk z innymi psami i wilkami oraz pokazywany jako „pies zapaśnik”. Przez długi czas był niepokonany, ale kiedy starł się z buldogiem – Cheerokee, omal nie zginął. Silny pies zacisnął swoje szczęki na klatce piersiowej wilczura i przesuwał uścisk na gardło dusząc go. Biały Kieł został jednak uratowany przez dwóch ludzi: Matta i Weedona Scotta, który został nowym panem Białego Kła. Weedonowi początkowo ciężko przychodziło ponowne oswojenie wilka, jednak ten odwdzięczył się mu wyjątkową wiernością i miłością, choć nie potrafił tego okazać jak w psi sposób. Kiedy mężczyzna musi wracać do rodzinnego domu w Sierra Vista Biały Kieł nie chce zostać z Mattem i Scott zabiera go ze sobą. Życie na południu jest dla niego przyjemne, choć większość ludzi ma początkowo obawy przed jego wilczą naturą. Najbardziej wroga jest jednak suka owczarka niemieckiego Collie. Biały Kieł wychowany na dzikiej północy musi zmienić swoje przyzwyczajenia by przystosować się do życia na farmie wArizonie, ale dzięki wrodzonej inteligencji oraz posłuszeństwu szybko się uczy i zdobywa uznanie ludzi. Wielce przysłużył się sprowadzając pomoc kiedy Weedon spadł z konia, ale prawdziwą miłość rodziny zdobył kiedy obronił Scotta seniora przed śmiercią. Zagryzł Jima Halla, zbiegłego skazańca, kiedy ten wdarł się do domu by zabić sędziego, który niesłusznie skazał go na 50 lat więzienia. Pies w walce odniósł poważne rany (został trzykrotnie postrzelony, a w skutek przygniecenia doznał złamań i obrażeń wewnętrznych) i cudem uniknął śmierci. Na zakończenie powieści Biały Kieł wraca do zdrowia i okazuje się, że został ojcem sześciu szczeniąt. Matką była Collie, która przełamała swoją instynktowną wrogość do wilka.